Følelsane eg kjenner på om dagen er annleis enn før, tenk at min kjære familie skal få ta del i eit av mine eventyr, gutane mine skal få bli med og sjå pappa på sykkeltur gjennom delar av Europa. Det er eit eventyr i seg sjølv, eit stort eventyr.
Eg sit her i skrivande stund og tenkjer over kva eg er med på. Det er så lenge sidan eg har vert i ein slik modus. Det er ikkje mange dagane til me set avgårde. Kva oppleving er det eg er med på, kva følelsar kjem til å komma undervegs. Det er mange spørsmål eg sit med, spørsmål det er umogleg å få svar på før ein opplever det som skal skje. Det som er heilt sikkert er at det vert ei oppleving, det kjem til å verta følelsar i sving som ein aldri har kjent på før. Samhaldet i gruppa har vokse seg stort. Eg kjenner at eg vert meir og meir glad i gjengen eg skal ut på tur med.
Framgangen til gruppa har vert stor. Eg hugsar godt dei turane me hadde på Bømlo. Fantastiske dagar med ein fine gjeng. Humøret var godt uansett vær. Flyten i syklinga var fraværande i byrjinga, men ein såg raskt ein framgang allereie første dag, enda betre dag to.
Sist helg var eg med å sykla frå Raglamyr, via Vikebygd, Ølen, Sandeid og tilbake til Raglamyr. Det var ein fantastisk dag på sykkel. Flyten i gruppa var ikkje til å kjenna igjen frå bømlahelga. Litt tekniske feil var det på syklane, men eg håpar dette løyser seg hos dei fleste innan me skal reisa avgårde.
No har eg sendt avgårde mine kjære. Eg har stort sett kontroll på pakkinga, det er sykkel og sykkelutstyret som må klargjerast. I morgon reiser eg til Haugesund for å pakka syklar saman med resten av laget.
Torsdag er dagen for avreise. Eg gler meg stort. Håpar de ynskjer å fylgja med oss nedover.
Følg meg: Lik Challenge4you.com på Facebook for å følgja med på innlegga underteikna legg ut. Dei vil lenka til denne sida når det vert publisert noko.
Grytidleg morgon og strålande sol, kan det verta betre? Alt låg tilrette for ein fantastisk dag på to hjul. Turen gjekk til vakre Tysnes. Ein planlagt treningstur etter ynskje frå Lisa Lien som er ein av deltakarane i Team Rynkeby – God Morgon Haugaland.
Livet gir mange erfaringar og nye kjennskap, Team Rynkeby deltakinga har så absolutt bidratt til dette. Me lev eit travelt liv her heima på Fitjar, første prioritet er våre fantastiske gutar, Lucas og Sverre. I tillegg har me vår kjære Lucrezia som bur hos oss og er utvekslingsstudent, samt at Lillian tar to studier på toppen av jobben. Det er ingen tvil om at det til tider er utfordrande å få kabalen til å gå opp, difor kjenner ein av og til på at ein ikkje alltid strekk heilt til når det kjem til deltaking i arrangementa som Team Rynkeby er med på i oppkjøringa. Då synest eg det var veldig godt og kjekt når Lisa spurte meg ein dag om ho kunne komma til Fitjar for å trena på sykkel saman med meg, det tek eg som ei tillitserklæring. Sjølvsagt har eg lyst å bidra på dei måtane eg kan.
Løypa eg hadde valt er til tider kupert, forhaldsvis lang, men fantastisk fin. Planen var å bli kjørt til Jektevik, for så å ta ferja over til Tysnes, for så å returnera til Stord og fullføra treninga der.
Jeg er verdens verste forsovelseseshottentott
Meldinga tikka inn på «messenger» 08:25. Jaja, framleis mogleg å rekka ferja tenkte eg, bare litt mindre frukost og kaffi i forkant.
Klokka 10:05 satt me på terrassen og nøyt ein god kopp kaffi og ein hyggeleg prat. Me rakk ikkje planlagt ferja, så det blei neste moglege klokka 11:15.
Eg tok av syklane frå taket på bilen og klargjorde dei. Godt eg hadde med pumpa, for stakkars Lisa hadde bare 4 bar i hjula. Syklane vart raskt klare, og Lillian tok det obligatoriske oppstartsbiletet før me trilla sakte men sikkert ombord på MF Folgefonn. For eit vær, for ein motivasjon, for ein tur me hadde forran oss.
Ferjeturen var fin, temperaturen var god og eg fekk ei bekrefting på at «kort kort» var korrekt val av klær.
Me starta roleg frå Hodnaneset og satte kursen mot Flakkavågen og Onarheim etter at bilane hadde kjørt. Dette området er eit fantastisk stykke natur. Nydelege omgivelsar der du syklar i sjøkanten med utsikt mot dei majestetiske Kvinnheradsfjella. Lukta av sjø, tang og tare sviv inn i nasa di som den beste parfyme….Himmel!
Tysnes er kupert, mykje opp og ned, nokre bratte kneikar, men samtidig fine sletter som gir rom for å kosa seg. Målet mitt for Lisa på denne turen er at ho skal få kjenna at gjennom ein lang dag på sykkel så er det oppturar og nedturar, ein må bare gjer nedturane så korte som råd. Eg hadde lyst at ho skulle få kjenne på følelsen av fart og flyt i periodar, men samtidig få inn bakkar for god styrketrening. Auka erfaring er vell eigentleg hovudmålet.
Lisa kjempa seg opp kneika i retning Lundegrend. Pusta godt, men ikkje eit negativt ord. Sterkt. Etter bakken la ho seg fremst med eit smil.
For ein fantastisk følelse å kjenna at beina vil dø i bakken, til at dei kjennes sterke rett etterpå
Eg er tidvis imponert, ikkje nødvendigvis over treningsgrunnlaget, men over motivasjonen, humøret og ståpåviljen. Treningsgrunnlaget er me jo ute å jobbar med no.
Me passerer Lundegrend og set kursen mot Våge. Sjølukta er tilbake, det er heilt fantastisk. Vegane gir lite rom for flyt når ein kjempar i bakkane, men god trening er det.
På veg fra Våge i retning Hodnaneset merker eg at bakkane svir hos Lisa. Framleis ikkje eit negativt ord.
Vel framme på ferjekaien vart det ein fin prat i sola. Det kom ei hyggeleg dame bort til oss å snakka litt også.
Ferjeturen over til Stord gjekk alt for raskt. Me sat å nøyt sola på øvre bildekk. Nydeleg.
Etter ankomst Jektevik sat me kursen sørover mot Leirvik. Tungt å starta rett i ein bakke etter ein pause. Lisa var tom for vatn, så ho fekk mitt.
Me hadde ein fine fart og god flyt på fortaua mot Grov. Lisa låg ganske tett på hjulet og gjorde nøyaktig den jobben hu skulle. På Grov var det bare å komma seg ut i veibanen. Heldigvis var ferjetrafikken allereie passert.
Turen gjekk vidare via Rommetveit og ned til Leirvik sentrum. På Rommetveit var det ein vegarbeider som hadde stålkontroll på at me skulle til Paris. Skulle gjerne slått av ein lenger prat.
Opp Vikabrekko vart me einige om å korta ned ruta. Me set kursen mot lasagne i Rossnesvegen 111 på Fitjar. Skal bli godt å sjå kåno og ungane igjen, i tillegg har svigers komt på besøk. Kjekt.
Motvinden me fekk i Sagvåg var ikkje noko kjekk. Me jobba og sleit for kvar km/t me kunne få.
Når me sto på Rydland og venta på Lillian var det ikkje for å få påfyll av mat og drikka, men rett og slett fordi ryggen til Lisa slo seg vrang. Me kasta inn handkledet, monterte syklane på taket, nøyt kvar ein seigmann kåno hadde med, å ikkje minst Solo flaska….
Vel fortjent sat me å nøyt ein god lasagne heima i huset. Nydeleg.
Tusen takk for ein fine tur Lisa, hardt skal det være, det er det som gjer det lettare når alvoret startar. Stå på, tren vidare, og gå «all-in» for dette no! Det krever sitt, men det er verdt det til slutt.
Diverse sitat Lisa på denne turen:
Følte du mista litt troå på meg i går, og det e ikkje så rart 😅Mista troå sjøl ei litå stund der, men i går kveld kjente eg at det tok fyr i meg. Eg ska sykla te krampå tar meg fram mot 29.juni
Takk for nydelig opplevelse i vakre omgivelser, knallgod treningsøkt og indre banning
Indre banning kan me lika, spesielt når det ender med takknemlighet og gode smil i etterkant 😊
Strålande sol, blikkstille hav og to spreke foreldre gjer at alt låg tilrette for ein fine kveldstur til Rutle. Ein fine tur vart det.
Eg vart positivt overraska når pappa sa ja til enda ein tur på hjul, og ikkje minst når det var til Rutle. Me hadde ein fin tur på måndag, så eg skjønar godt at han var litt tilbakehalden til å byrja med.
Sykkelen hadde fått nytt dekk og slange, eg var påkledd og satte kurs mot Steinabrekko og mine foreldres heim. I det eg åpna døra fekk eg ein veldig positiv overraskelse, der satt begge foreldra mine påkledd i mine Challenge4you sykkelklær. Det skjer ikkje ofte.
Me trilla inn i mot Rema 1000 og tok Stølsvegen sidan det er så skarpe steiner i sentrum der dei arbeidar. Angrar på veivalget i går, punktering vart det.
Eg har ingen behov for kjempefart når eg har fått med denne gjengen på tur. Her set eg pris på kvart eit sekund. Jo lenger tid jo betre.
Pappa syt litt over vondt i bakstussen etter gårsdagen, mammo set å smiler. Dette gir meg gode minner. Tenker litt tilbake på dei siste 50 mila der mammo var med meg på min lange sykkeltur til Svartehavet. Eg har ein vill draum om å ha med mine gutar, kåna og foreldre på ein tur i vårt fantastiske land…Sjå for deg opplevinga saman.
Stolte var dei begge over å ha komt seg til Rutle. Bare halvegs nå. Pappa var skjeleglad for at me ikkje skulle til Dyvikjo, er jo ikkje naudsynt å ta bakken to gangar.
Me satte kursen nordover igjen. Dette er kvalitetstid for meg. Eg håpar verkeleg at dette er noko som kan gjentas innimellom, det hadde vert utruleg kjekt, og ikkje minst helsebetrande.
Når me sykla over Tveita med kurs ned mot Vik fekk me utsikt mot ein fantastisk solnedgang med gjennskin frå eit blikkstille Storavatn. NYT.
Takk for turen Mamma og Pappa, de er gode! Må ikkje bli lenge til neste..
Påske for meg er familietid, ut i naturen og forhåpentlegvis nyta dagar i fint vær med mine kjære. Denne påsken er ingen unntak, einaste forskjell er at eg i tillegg skal trena til turen saman med Team Rynkeby God Morgon mot Paris i sommar.
Påsken starta med at Lillian og Lucrezia reiste til Oslo for å oppleva hovudstaden vår på nært hald. I tillegg skulle Lucrezia få besøk av bestevenninna hennar. Eg og gutane hadde bestemt oss for å at me skulle ha litt kvalitetstid saman med bestemor og besten.
Fredagen tok eg fri frå jobb for å få meg ein lengre sykkeltur, turen gjekk mot Langevåg på Bømlo. Det vart ein fine tur som eg i stor grad sykla saman med ein frå Sagvåg som eg traff undervegs, aldri møtt han før. Kjente at det var på tide å få ein tur på denne distansen, godt å verta minna på viktigheita av matinntak og liknande.
Laurdagen for me opp til gapahuken med Kidnavatnet i midtfjellet. Med oss vart bestemor, besten og oldemor. For ein fantastisk tur det var. Gutane storkoste seg. Dei sprang rundt i området, fekk oldemor til å hoppa paradis og springa rundt. På bordet sto det kaffi, kakao, frukt, sjokolade, skjeva og skinkeost, kva meir treng ein for å kosa seg til fjells på fine dagar som dette. NYT. Dagen avslutta me med overnatting i Steinabrekko hos bestemor og besten, gutane la seg fint, biffen vart servert av mi gode mamma, etterfulgt av ein tur i boblebadet.
Søndagen var ingen forskjell. Same gjengen samla seg til fjells. Det var litt kaldare vind i lufta, men me klarte fint å kosa oss nokre timar uansett. Ein fantastisk start på påsken.
I dag er det torsdag, eg set i godstolen på Moi og skriv ein liten oppsummering av påsken så langt. Me kom til svigers i går, nytte kvelden saman med gutane. Dei fekk seg ein tur ned til sauene som var godt i gang med lambinga. Lucas var i sitt ess, han ville halda, klappa, kosa og kyssa. Sverre starta tøft ut, men vart raskt litt usikker då sauene var sultne og litt høglydte. Han prøvde seg på ny etter dei hadde fått litt for, det gjekk litt betre.
Planen i påsken er å få seg nokre sykkelturar innimellom, helst slik at det ikkje skal gå så mykje utover tida samane med gutane våre. I dag satt eg meg på sykkelen når Sverre hadde kvilda si. Eg henta Team Rynkeby klæra på vei til Moi, endeleg skulle eg også få sykla i full Rynkeby bekledning.
Turen gjekk frå Moi og til toppen på Bjørnestad. Det var ein fantastisk tur oppgjennom dalføret, og opp stigninga mot slutten. Naturen, det stille vatnet, den klare elva og all fuglekvitteret, kva meir kan ein be om. Temperaturen var fin og eg nøyt kvar meter. Eg har ikkje ord for kor stolt eg følte meg av å sykla med den nye bekledninga. Det er ei stor æra for meg å kunna vera med å bidra til ein så viktig sak som dette. Eg smilte frå øyra til øyra.
Resten av dagen har me kost oss saman med gutane, me har vert ute å lekt og nytt finaværet. I morgon ventar ein tur i heio med Hilde, Bjørn Erik, Rikke og Adrian. Det blir ein kjekk familietur.
Ferie, kva er eigentleg ferie? For meg er det ei tid saman med familie med kjekke aktivitetar og minneverdige øyeblikk. I dag hadde eg eit slikt øyeblikk, det ynskjer eg å beskriva for dykk i form av ein videosnutt seinare i dette innlegget. Tida vår her på Gran Canaria har vert prega av sjukdom og sjukehusbesøk, noko som mange av dykk allereie veit. Men det er ubeskriveleg korleis me er bygde til å fokusera på det positive. Denne siste veka har gitt oss eit innblikk i korleis denne ferien eigentleg skulle vera. (meir…)
Norwegian