Tida flyr og Paris nærmar seg med stormskritt. Dette er noko ein kan merka på fleire i gruppa. Haugesund-Sauda stod for tur i helga og det var ein spent gjeng som stillte på startstreken.
Mengdetreninga til dei fleste aukar i stor grad nå når tida flyr i retning avgang Paris. Nervøsiteten er til å ta og føle på hos mange, både rutinerte og hos dei som er debutantar når det kjem til slike distansar. Samtidig så kan ein sjå eit lagsamarbeid utan like, alle støttar alle, det er fantastisk.
Det er tid for Haugesund – Sauda: Kjør film
VIDEO: Knut Widar Storesund
Team Rynkeby – God Morgon Haugaland trilla ut frå start i rekordryddige rekker, aldri har årets Haugalandlag sett så bra ut som i dag, for ein start. Det gjekk i eit forrykande tempo og me hadde 31,6 i snitt første 5Km, 28,8 i andre og heile 34,9 i snitt på tredje 5Km. Det er nesten som ein kunne vurdert å halde litt igjen for å ikkje sprengkjøre feltet vårt, men det virka som gjengen hadde det kjekt, var fokuserte, og verkeleg kjente på rittmodusen som Leif Erik Bystrøm inviterte folk inn i frå start.
Stemninga i laget var høg. Kaptein Jammi var optimistisk og såg ut som han koste seg.
Sjå dei rekkene, sjå kor fantastisk det ser ut. Kanonbra!
Tankane mine gjekk i periodar mot turen me har i vente. Dette gav ein god bekrefting på det me har snakka om i fleire omgangar, rett og slett at ting går seg til, gruppa vert sterkare, meir samkøyrte og det som høyrer til.
Det er tydeleg at mange veit kven me er, og at Team Rynkeby – God Morgon er noko som har vert synleg i lengre tid. Langs løypene stod det folk som heia og ropte fine ord. Når me passerte Sandeid stod det kjente ansikt. For ein fantastisk gjeng me har i service, dei gir alt for at me skal halda humøret oppe, for at alle skal føla eit samhald, og at det me jobbar med betyr noko. Sjå under kva dei sjølv skreiv:
Jill Arlen Tollessen Skogerbø: Skikkelig klare for å heie på Team Rynkeby Haugaland på vei til Sauda i dag. Bakketoppen etter Våg ble bestemt som «heiested»-men da vi nærmet oss ser vi rompene til de gulkledde forsvinne…! Vi kom for sent 😳 Men med bilen full av flagg, banner og Rynkebykledde barn kunne vi jo ikke gi oss med det! Holdt på å si at vi la oss på hjul etter dem. Men med laaaang bilkø som ikke akkurat gikk fort, ble det ikke bare lett å ta dem igjen. For ikke å snakke om å komme forbi 😂 Men vi klarte det til slutt! Men det var ikke før vi kom til Sandeid….! 🤪Må ikke komme her å si at vi ikke gir alt iallfall! Kjempestolt av hele gjengen som kom seg til Sauda <3 Paris neste! <3
Turen gjekk vidare innover mot Vikedal og gruppa holdt framleis godt samla og ein god fart. Nokre tekniske utfordringar hadde me undervegs, men sterke rytterar slapp seg ned og hjalp med å løysa problema, samt å dra inn gruppa igjen.
Det var ein seig bakke opp til Hogganvik der rittet hadde sin matstasjon. Me stoppa for ein «tissepause» 100 meter forbi. Samtidig såg me rittbilane passerte, samt politieskorten, nå kjem teten. Me plasserte oss fint i sida av vegen. Nokre på sykkelen, og nokre (LES: Lisa) fant ut at me måtte halda humøret i gruppa oppe og tok fram litt akrobatiske kunstar og tok ein salto med sykkelen ned skråningen. Tipp topp, tommel opp. Ho var lynrask med å visa at ting hadde gått fint. Med litt hjelp så var ho oppe igjen og heldigvis i god form, det same gjaldt sykkelen, så Lisa var klar og motivert for ein vidare tur mot Sauda.
Etter Hogganvik startar verkeleg det kupperte terrenget i Haugesund – Sauda rittet. Det er fantastisk å høyra at det er så godt humør i gruppa. Bakkane legg me bak oss som aldri før. Høyrer du godt etter så høyrer du tonane av synging i dei midtre rekkene. I dei bakerste rekker høyrer du Torland sjølv mimrar tilbake til Nordkapp-Lindesnes turen saman med brodern.
Ja så e det på’an igjen På’an igjen På’an igjen På’an igjen
Sidan Torland er litt blidare enn melankolske Jan Eggum, så går denne sangen sjølvsagt med eit smil om munnen og litt lått og løye i kvar bakke me møter.
Steminga er på topp og rekkene ser fantastiske ut når me flyt innover mot Sauda sentrum. Kaptein Jammi roper høgt inn mot feltet.
Kjør samla, det ser så bra ut!
Publikum stod å jubla når laget kom syklande innimellom sperringane. For ei stemning, for ein følelse, dette er GULL. Kvar ein bakke er verdt det. Tenk å fullføra samla, kanonbra. Farten har vert god heile vegen.
Eit stolt Team Rynkeby – God Morgon Haugaland stod i målområdet med store smil om munnen. Det var tydeleg at det var ein fornøgd gjeng.
Etter ei stund i målområdet med kaker, kaffi, saft, smil og bileter så satte me kursen opp mot Svandalen og der me skulle overnatta.
Følelsen av ein fantastisk god og varm dusj går nesten ikkje an å beskriva. Vertfall ikkje etter bakkane opp Svandalen, for dei er jaggu meg hardare enn Haugesund – Sauda tilsaman.
Me hadde ein fine kveld saman. På menyen stod det grillmat. Ein fantastisk god og velfortjent grillmat.
Tusen takk for ein fine tur alle! Søndagen vart det retur til Haugesund, med innlagte omvegar. Det les du om litt seinare! 🙂
Grytidleg morgon og strålande sol, kan det verta betre? Alt låg tilrette for ein fantastisk dag på to hjul. Turen gjekk til vakre Tysnes. Ein planlagt treningstur etter ynskje frå Lisa Lien som er ein av deltakarane i Team Rynkeby – God Morgon Haugaland.
Livet gir mange erfaringar og nye kjennskap, Team Rynkeby deltakinga har så absolutt bidratt til dette. Me lev eit travelt liv her heima på Fitjar, første prioritet er våre fantastiske gutar, Lucas og Sverre. I tillegg har me vår kjære Lucrezia som bur hos oss og er utvekslingsstudent, samt at Lillian tar to studier på toppen av jobben. Det er ingen tvil om at det til tider er utfordrande å få kabalen til å gå opp, difor kjenner ein av og til på at ein ikkje alltid strekk heilt til når det kjem til deltaking i arrangementa som Team Rynkeby er med på i oppkjøringa. Då synest eg det var veldig godt og kjekt når Lisa spurte meg ein dag om ho kunne komma til Fitjar for å trena på sykkel saman med meg, det tek eg som ei tillitserklæring. Sjølvsagt har eg lyst å bidra på dei måtane eg kan.
Løypa eg hadde valt er til tider kupert, forhaldsvis lang, men fantastisk fin. Planen var å bli kjørt til Jektevik, for så å ta ferja over til Tysnes, for så å returnera til Stord og fullføra treninga der.
Jeg er verdens verste forsovelseseshottentott
Meldinga tikka inn på «messenger» 08:25. Jaja, framleis mogleg å rekka ferja tenkte eg, bare litt mindre frukost og kaffi i forkant.
Klokka 10:05 satt me på terrassen og nøyt ein god kopp kaffi og ein hyggeleg prat. Me rakk ikkje planlagt ferja, så det blei neste moglege klokka 11:15.
Eg tok av syklane frå taket på bilen og klargjorde dei. Godt eg hadde med pumpa, for stakkars Lisa hadde bare 4 bar i hjula. Syklane vart raskt klare, og Lillian tok det obligatoriske oppstartsbiletet før me trilla sakte men sikkert ombord på MF Folgefonn. For eit vær, for ein motivasjon, for ein tur me hadde forran oss.
Ferjeturen var fin, temperaturen var god og eg fekk ei bekrefting på at «kort kort» var korrekt val av klær.
Me starta roleg frå Hodnaneset og satte kursen mot Flakkavågen og Onarheim etter at bilane hadde kjørt. Dette området er eit fantastisk stykke natur. Nydelege omgivelsar der du syklar i sjøkanten med utsikt mot dei majestetiske Kvinnheradsfjella. Lukta av sjø, tang og tare sviv inn i nasa di som den beste parfyme….Himmel!
Tysnes er kupert, mykje opp og ned, nokre bratte kneikar, men samtidig fine sletter som gir rom for å kosa seg. Målet mitt for Lisa på denne turen er at ho skal få kjenna at gjennom ein lang dag på sykkel så er det oppturar og nedturar, ein må bare gjer nedturane så korte som råd. Eg hadde lyst at ho skulle få kjenne på følelsen av fart og flyt i periodar, men samtidig få inn bakkar for god styrketrening. Auka erfaring er vell eigentleg hovudmålet.
Lisa kjempa seg opp kneika i retning Lundegrend. Pusta godt, men ikkje eit negativt ord. Sterkt. Etter bakken la ho seg fremst med eit smil.
For ein fantastisk følelse å kjenna at beina vil dø i bakken, til at dei kjennes sterke rett etterpå
Eg er tidvis imponert, ikkje nødvendigvis over treningsgrunnlaget, men over motivasjonen, humøret og ståpåviljen. Treningsgrunnlaget er me jo ute å jobbar med no.
Me passerer Lundegrend og set kursen mot Våge. Sjølukta er tilbake, det er heilt fantastisk. Vegane gir lite rom for flyt når ein kjempar i bakkane, men god trening er det.
På veg fra Våge i retning Hodnaneset merker eg at bakkane svir hos Lisa. Framleis ikkje eit negativt ord.
Vel framme på ferjekaien vart det ein fin prat i sola. Det kom ei hyggeleg dame bort til oss å snakka litt også.
Ferjeturen over til Stord gjekk alt for raskt. Me sat å nøyt sola på øvre bildekk. Nydeleg.
Etter ankomst Jektevik sat me kursen sørover mot Leirvik. Tungt å starta rett i ein bakke etter ein pause. Lisa var tom for vatn, så ho fekk mitt.
Me hadde ein fine fart og god flyt på fortaua mot Grov. Lisa låg ganske tett på hjulet og gjorde nøyaktig den jobben hu skulle. På Grov var det bare å komma seg ut i veibanen. Heldigvis var ferjetrafikken allereie passert.
Turen gjekk vidare via Rommetveit og ned til Leirvik sentrum. På Rommetveit var det ein vegarbeider som hadde stålkontroll på at me skulle til Paris. Skulle gjerne slått av ein lenger prat.
Opp Vikabrekko vart me einige om å korta ned ruta. Me set kursen mot lasagne i Rossnesvegen 111 på Fitjar. Skal bli godt å sjå kåno og ungane igjen, i tillegg har svigers komt på besøk. Kjekt.
Motvinden me fekk i Sagvåg var ikkje noko kjekk. Me jobba og sleit for kvar km/t me kunne få.
Når me sto på Rydland og venta på Lillian var det ikkje for å få påfyll av mat og drikka, men rett og slett fordi ryggen til Lisa slo seg vrang. Me kasta inn handkledet, monterte syklane på taket, nøyt kvar ein seigmann kåno hadde med, å ikkje minst Solo flaska….
Vel fortjent sat me å nøyt ein god lasagne heima i huset. Nydeleg.
Tusen takk for ein fine tur Lisa, hardt skal det være, det er det som gjer det lettare når alvoret startar. Stå på, tren vidare, og gå «all-in» for dette no! Det krever sitt, men det er verdt det til slutt.
Diverse sitat Lisa på denne turen:
Følte du mista litt troå på meg i går, og det e ikkje så rart 😅Mista troå sjøl ei litå stund der, men i går kveld kjente eg at det tok fyr i meg. Eg ska sykla te krampå tar meg fram mot 29.juni
Takk for nydelig opplevelse i vakre omgivelser, knallgod treningsøkt og indre banning
Indre banning kan me lika, spesielt når det ender med takknemlighet og gode smil i etterkant 😊
Strålande sol, blikkstille hav og to spreke foreldre gjer at alt låg tilrette for ein fine kveldstur til Rutle. Ein fine tur vart det.
Eg vart positivt overraska når pappa sa ja til enda ein tur på hjul, og ikkje minst når det var til Rutle. Me hadde ein fin tur på måndag, så eg skjønar godt at han var litt tilbakehalden til å byrja med.
Sykkelen hadde fått nytt dekk og slange, eg var påkledd og satte kurs mot Steinabrekko og mine foreldres heim. I det eg åpna døra fekk eg ein veldig positiv overraskelse, der satt begge foreldra mine påkledd i mine Challenge4you sykkelklær. Det skjer ikkje ofte.
Me trilla inn i mot Rema 1000 og tok Stølsvegen sidan det er så skarpe steiner i sentrum der dei arbeidar. Angrar på veivalget i går, punktering vart det.
Eg har ingen behov for kjempefart når eg har fått med denne gjengen på tur. Her set eg pris på kvart eit sekund. Jo lenger tid jo betre.
Pappa syt litt over vondt i bakstussen etter gårsdagen, mammo set å smiler. Dette gir meg gode minner. Tenker litt tilbake på dei siste 50 mila der mammo var med meg på min lange sykkeltur til Svartehavet. Eg har ein vill draum om å ha med mine gutar, kåna og foreldre på ein tur i vårt fantastiske land…Sjå for deg opplevinga saman.
Stolte var dei begge over å ha komt seg til Rutle. Bare halvegs nå. Pappa var skjeleglad for at me ikkje skulle til Dyvikjo, er jo ikkje naudsynt å ta bakken to gangar.
Me satte kursen nordover igjen. Dette er kvalitetstid for meg. Eg håpar verkeleg at dette er noko som kan gjentas innimellom, det hadde vert utruleg kjekt, og ikkje minst helsebetrande.
Når me sykla over Tveita med kurs ned mot Vik fekk me utsikt mot ein fantastisk solnedgang med gjennskin frå eit blikkstille Storavatn. NYT.
Takk for turen Mamma og Pappa, de er gode! Må ikkje bli lenge til neste..
Norwegian