Teamhelg med Team Rynkeby God Morgon
Endeleg er dagen for Bømlasamlinga på trappene. Eg har vert så spent på denne dagen. Det har vert mange spørsmål i hovudet mitt i forkant. Korleis vil det verta å endeleg bli betre kjent med gjengen? Kan eg bidra med noko positivt i gruppa? Spent på mennesket, og kva gode samtalar som ligg føre meg.
Tidleg laurdagsmorgon sat eg i bilen mot Halleråker på Bømlo, eller rettare sagt, eg skal til Bømlo Hjarterom. Eg veit ikkje kva det er, men eg likar namnet. Sykkelen er på taket, bagasjen er pakka og eg motiverer meg for ein eller to lange dagar i regn.
Eg vert møtt av Lars, ein av vertane, og inne var det rett til frukost saman med Torunn som også var vert, samt Ingrid Helene som er ein del av vårt fantastiske serviceteam. Eg skal innrømma at eg var frykteleg spent, men det gjekk ikkje lange tida før snakketøyet virka som det skulle.
Resten av gjengen kom etterkvart og me vart sakte men sikkert klar for sykkeltur. Det låg an til å bli ein våt affære, men det var me innstillt og motivert for.
Oppstilling vart ropt ut av kaptein Jammi, og Liv Johanne. Gruppa var klar. Me trilla ut frå Halleråker og satte kursen mot Langevåg. Det var lett å merka at gruppa var spent. Farten var ganske lav, men humøret var godt i gruppa. Endeleg var me på hjul saman. Fantastisk kjekt at så mange hadde anledning til å ver med.
Turen ut mot Langevåg starta med ein del rykk og napp, litt trekkspelseffekt og forhaldsvis uryddig sykling. Eg kjente for min del at det gjekk ein del tankar i hovudet mitt, ikkje negative, men tankar om kva måte eg kunne bidra til meir trygghet for enkelte, samt meir flyt. Eg elskar flyt, flyt er det besta som finst på sykkel.
Liv Johanne hadde sett det samme, og det vart gjort nokre grep i gruppa når det kom til plassering. Eg vart flytta fram til Lisa og me sykla saman vidare. For ein energi og positivitet. Me fekk flyten opp nokre hakk i fleire periodar. Det å sjå korleis gjengen sprudla når dei såg korleis det kunne flyta. Fantastisk, rett og slett.
Det vart ein toalettpause på senteret i Langevåg før me sykla vidare. Vegane på Bømlo er godt varierte, nokre stadar med fantastisk standard, nokre smale med ein del slaghål og andre variantar. Kjempeflotte forhald til å øve på verbal kommunikasjonsflyt og tegngiving i gruppa.
Regnet fortsatte å pøsa ned. Det var ein konsentrasjonsprøve for kvar og ein. ROLIG, TEKNISK, TEMPO, ROLIG, ROLIG, ALLE ER MED, ALLE ER OVER er noko av informasjonen som gjekk igjen og igjen. Trafikkantane var i stor grad snille med oss, men det var nokre som absolutt ikkje kunne ver frå Bømlo, for slike forbikøyringar bala ikkje me med her på øyno, kom det frå Torunn. Makan til humørspredar skal du leita lenge etter. Alltid ein kommentar på lur.
Eg smilte godt og lenge når eg høyrte kjente låtar, men minst lika mykje når fleire i rekkene dikta eigne sangar for laget, fantastisk.
Kor ska me gjør av oss, kor ska me gå, kor e revansj me har venta på. Alt me har kjempa, sloss for å få, kan ikkje venta å klara det nå.
Humøret kan ingen ta frå oss, det er vertfall heilt sikkert. For eit humør, for ei stemning, for ein gjeng!
Turen gjekk vidare på andre sida av Siggjo og i retning Moster. Her snudde me nede på kaien og sykla vidare. Våte og kalde var me klar for å komma heim. Det vart meir og meir stille i rekkene når me sykla nordover mot Svortland og vidare mot Halleråker.
Alle vel framme på Halleråker, klare for ein god og varm dusj før det vart god mat og sosialt på kvelden.
Det vart ein fantastisk fine kveld med det som er i ferd med å verta gode vener. Me kosa oss med ein knallgod chilli con carne, eit utruleg hyggeleg vertskap og selskap. Samtalane gjekk i historiar frå tidlegare turar, tankar kring årets tur og ikkje minst litt innblikk i kva personlege historiar som ventar.
Dag 2:
Etter ei god natt søvn heime hos Torunn og Lars, sat eg meg ned i sofaen heilt aleine og begynte å skrive litt stikkord frå gårsdagens tur. Eg sat med ein god følelse, og gleidde meg til ein ny dag på hjul saman med denna fantastiske gjengen. Værmeldingane var varierte, noko som gjorde at eg mentalt forberedte meg på nok ein fuktig dag.
Resten av gjengen begynte å våkna til. Vertskapet diska opp med ein kjempefrukost, for ein start på dagen.
Gruppa klarte sakte men sikkert å gjera seg klare for sykling. Men først etter at Lasse, Håkon og kaptein Jammi hadde gjort ein fantastisk teknisk jobb med syklane til storleiken av gruppa. Det viste seg at bremsene som fulgte med syklane var noko ubrukelege greier, 90% av gruppa var nesten utan bakbrems når dagen var omme.
OPPSTILLING! ALLE KLARE, KJØR! NEEEEI…KAPTEIN JAMMI SKAL SETTA I GANG GRUPPA..KAPTEINS ORD ER LOV!
Hærleg tenkte eg. Det er viktig i så store grupper at rollene vert oppfylt, og at beskjedar vert fulgte.
Me satt i gang etter nokre kloke ord frå Kaptein Jammi. Dagens mål var nordre del av Bømlo. Ein av mine favoritturar i Sunnhordland, kombinert med Onarheim på Tysnes med den fantastiske utsikta over snødekte Kvinnheradsfjell.
Turen starta med eit roleg tempo, men det hadde skjedd noko med gruppa over natta, det var ein slags ro, trygghet og det virka som folka var meir komfortable saman. Gruppa sykla mykje ryddigare og var godt samla. Nøkkelen er ikkje farten enda, nå gjeld det å få folk i gang, få folk til å kjenna kvarandre, til å sykla godt saman, til å nyta tida på sykkelsetet og til slutt oppnå ein god flyt i turane, som igjen vil resultera i ein mykje betre snittfart ved seinare høve.
I rundkøyringa på Svortland var det satt opp ein frå gruppa som stoppa trafikken, slik at gruppa kunne sykla trygt og godt gjennom utan å være til fare for seg sjølv eller andre. Det var ein fryd å sjå på.
Været var føreløpig heilt strålande, det vil sei opphald og godt humør.
Me passerte tidleg Urangsvåg og satte kursen mot Brandasund. Turen er kuppert og veldig variert. Det er ein god dag å sykla ut sidan det er søndag og ikkje så mykje trafikk ut mot fiskemottaket.
Naturen er eit syn for auga, eg elskar denne turen, og håpar at dei andre på sykkelen klarar å sjå litt både aust og vest når me passerer dei nydelege sunda, bruene og alt i området på veg ut i havgapet. Dette er ein tur som absolutt er verdt å sykla saman med ein venegjeng, bare for å nyta, ta seg tid til bileter, og ikkje minst tid til å bare sjå, nyta og slappa av.
Flyten i gruppa ut mot Brandasundet er hundre gangar betre enn dagen før. Heldig som eg var så havna eg saman med Lisa som satt i gang fleire sangar. Me sykla forran Bergliot og Signe som var i full gang med å komponera ein eigen Team Rynkeby God Morgon sang for Haugalandslaget. Smilet sat laust.
Me stoppa ei lita stund i Brandasundet. Turen gjekk ikkje ned til «Nillo» på skjæret, men vidare ut til Johnsen. Det vil seie, dei fleste stoppa i rundkøyringa rett før. Lagbilete vart teken, nokre filma, nokon intervjua, andre hadde fokus på matinntak, teknisk og drikka.
Gruppa sykla tilbake same vegen, og satte kursen mot Innvær der service sto og venta på oss. For ein gjeng, for ein service, for ein glede og venlegheit. Eg slit med å finna ord, for dette er ikkje nokon som bare utfører ei oppgåve, dette er nokon som brenn for det dei er med på, det er folk som verkeleg ynskjer oss alt godt, og at me skal klara dette med helsa i behald. Tusen takk til alle dykk som er med og bidrar til at me kan klara å sitta på sykkelen time inn og time ut. APPLAUS!
Vidare sykla me mot Rubbestadneset og Rolvsnes. Det virka som nokre i gruppa hadde fått bensin i blodet. Energien var på topp og humøret enda betre.
Det var ei stolt gruppa som sykla tilbake og satte kurs mot Halleråker. Endeleg i mål etter ei utruleg helg der mange har imponert stort på kvar sin måte. Nokon med ein styrke, nokon med ein eigen evne til å halde ro i gruppa, andre viser eit fantastisk pågangsmot uansett sykkelerfaring og styrke og nokon har ein eigen evne til å spre godt humør. Summen av dette må bare bli bra.
Roy Martin, Liv Johanne, Peter og meg sjølv avslutta turen med å sykla ut til Hiskjo. Tempo var høgt og me tråkka godt. Ein veldig kjekk og fin avslutning på enda ein flott sykkeltur.
Helga vart avslutta inne hos vertskapet Torunn og Lars. På menyen stod det betasuppe, noko som var ufatteleg godt etter nok ein dag på hjul. Samtalane gjekk laust rundt bordet og det var tydleg at gruppa hadde knytta gode bånd på denne korte tida.
Eg satt kursen i retning Fitjar. Det skulle bli godt å sjå mi kjære kåna og mine to fantastiske soner.
Tusen takk alle samen. Tusen takk til Torunn og Lars for måten de tek i mot oss alle, det var ufatteleg kjekt og interessant å verta kjent med dykk. Eg veit eg ikkje har fått sett Bømlo Hjarterom, men måten de har tatt i mot oss gir meg ei beskriving av kva eg trur dette går ut på. Tusen takk.
Til alle de som har vert med å organisera, service, syklistar og alle saman. Eg gler meg veldig til å verta enda betre kjent med dykk, og ikkje minst til eventyret vårt på hjul til Paris. Saman er me knallgode!
På gjensyn,
Stian
Norwegian